W latach 1977 -1983 studiował w PWSSP ( obecnie ASP ) we Wrocławiu. Uczestniczył w m. in. w takich wydarzeniach artystycznych jak:
Festiwal Malarstwa Współczesnego w Szczecinie,
Ogólnopolski Konkurs malarstwa „Bielska Jesień ” w Bielsku-Białej,
Animator ważniejszych zjawisk artystycznych na początku lat osiemdziesiątych,
Współzałożyciel magazynu „LUXUS '' oraz pisma artystycznego „Głuszec'',
Współautor pierwszego happeningu „Pomarańczowej Alternatywy ''Tuby'' we Wrocławiu.
Wystawy:
1986 - Sytuacje - Galeria na Solnym Wrocław
1987 - Konfrontacje - Adrian's Galerie, Memmingen
1992 - Kontekst - BWA, Wrocław
1993 - Etno fluid - Yoon & Teo Galerie, Monachium
1993 - Emanacje - Brunners Galerie, Garnisch Parten-Kirchen
1993 - Ultramalerei - Kolonia,
2003 - Soul - Pro Arte Galeria, Zielona Góra,
2014 - Alchemia - Enthusiastic, Wrocław,
2016 - Synchronie - Galeria Miejska, Wrocław,
2017 – Synchronie II - BWA , Bielsko - Biała,
2022 - Constellations - Galeria Sztuki ART Studio, Wrocław,
2023 - Polifonie - Galeria SZTUKA na miejscu, Wrocław
Nagrody:
1985 - wyróżnienie na XXXIX „ Ogólnopolskim Salonie Zimowym Plastyki” w Radomiu,
1997 – nagroda publiczności na „Droga i Prawda” - Ogólnopolska Wystawa Malarstwa Młodych we Wrocławiu,
2004 – nagroda Wojewody Wrocławskiego oraz Polskiego Radia na „ Dolnośląskiej Wystawie Sztuki” we Wrocławiu
Dla Andrzeja Głuszka „malarstwo jest przede wszystkim synonimem wolności i dlatego każdy obraz jawi się jako inny osobny byt”. Ta niejasna zależność między szeroko rozumianą wolnością, a postrzeganiem każdego dzieła jako pracy jednostkowej i odrębnej, zyskuje nieco na klarowności w momencie poznania celów artysty i mechanizmów rządzących aktem twórczym. Andrzej Głuszek, jak sam twierdzi, dąży do odkrycia nowych obszarów i nieeksplorowanych wcześniej przestrzeni,do których dotrzeć można tylko za sprawą malarstwa. Pragnie stworzyć dla siebie i widza,możliwość obcowania ze wszystkim, co nierozpoznawalne, nienazwane, efemeryczne i nieuchwytne. Do spotkania z tą tajemnicą, niewiadomą, czy wręcz inną rzeczywistością dochodzi właściwie dwukrotnie. Pierwsze ma miejsce w umyśle artysty, kiedy to wyostrza on wszystkie zmysły, koncentruje się na wędrówce w nieznaną rzeczywistość i jeszcze niezbadane rewiry. Zrodzony w jego głowie koncept materializuje się na powierzchni podobrazia tylko w momencie, gdy artysta uzna sam przed sobą, żejego myśl trafia w sedno i jest przy tym wyjątkowa.
